จิตรกรรมยุคบารอค

       จิตรกรรมยุคบาโรก (ภาษาอังกฤษ: Baroque painting) เป็นจิตรกรรมที่เกี่ยวข้องกับขบวนการศิลปะบาโรก ซึ่งเป็นขบวนการที่เกี่ยวข้องกับระบบสัมบูรณนิยมทางการเมือง (absolutism), การปฏิรูปศาสนาซ้อน (Counter Reformation) และการฟื้นฟูโรมันคาทอลิก  แต่ความนิยมของศิลปะบาโรกและสถาปัตยกรรมบาโรกมิได้จำกัดอยู่เพียงในบริเวณที่เป็นโรมันคาทอลิกแต่ยังเผยแพร่และเป็นที่นิยมในบริเวณที่เป็นโปรเตสแตนต์ด้วย

       ศิลปะบาโรก ( Baroque ) ค.ศ.1580 – 1750
ยุคบาโรคจะเน้นหนักไปทางธรรมชาติ แสดงความอ่อนไหว มีลวดลายประดิษฐ์มาก และซับซ้อน จัดได้ว่าเป็น สร้างสรรค์งานศิลปะ เพื่อการแสดงออกที่เรียกร้องความสนใจมากเกินไป มุ่งหวังความสะดุดตาราวกับจะกวักมือเรียกผู้คนให้ ศาสนา การประดับตกแต่งมีลักษณะฟุ้งเฟ้อเกินความพอดี คำว่า บาโรก มาจากภาษาโปรตุเกส แปลว่า รูปร่างของไข่มุกที่มี เป็นคำที่ใช้เรียกลักษณะงานสถาปัตยกรรม และจิตรกรรมที่มีการตกแต่งประดับประดา และให้ความรู้สึกอ่อนไหว  ในบรรดาจิตรกรเอกของยุคบาโรกก็ได้แก่คาราวัจโจ, แรมบรังด์, ปีเตอร์ พอล รูเบนส์ , เดียโก เบลัซเกซ, นิโคลาส์ ปูแซน,  และโยฮันส์ เวร์เมร์.  คาราวัจโจมาจากศิลปินยุคเรอเนสซองซ์สูงที่มาใช้ความเป็นจริงในการเขียนตัวแบบและเขียนจากคนจริงและใช้แสงบนตัวแบบบนฉากหลังที่มืด ที่ปูทางไปสู่การเขียนภาพแบบใหม่ จิตรกรรมแบบบาโรกมักจะสร้างความเป็นนาฏกรรมของภาพด้วยการใช้แสงที่ตัดกันเช่นในงานของแรมบรังด์, โยฮันส์ เวร์เมร์ และชอร์ช เดอ ลา ตูร์ ส่วนแอนโทนี แวน ไดค์ก็เป็นผู้สร้างวิธีการเขียนภาพเหมือนที่มีอิทธิพลโดยเฉพาะในอังกฤษ

 


ภาพยามกลางคืน In the night ( ค.ศ.1664)

โดย เรมบรานด์ท แวน ไรน์ Rembrandt van Rijn
เป็นงานจิตรกรรมที่มีการใช้แสงเงากำหนดพื้นที่สว่างบนเงาเข้มได้อย่างยอดเยี่ยม